Marleen Buizer*
Met plezier stel ik Josette aan u voor. Josette heeft het bedrijf van haar ouders kunnen overnemen. Niet te groot, niet te klein, met 70 hectare voldoende om van te leven. Josette is trots, op de flinke koppel Blaarkoppen en MRIJ-dubbeldoel koeien die ze op haar land houdt. De sterke dieren kunnen het ruwvoer afkomstig van het ruige grasland goed verteren, en hoewel haar koeien niet véél vlees produceren, worden ze alom gewaardeerd voor de heerlijke smaak van hun vlees. Dat geldt trouwens ook voor de melk en de kaas, de belangrijkste producten van Josettes bedrijf. Ze probeert met haar gezin het bedrijf draaiende te houden op een manier waarvan ze denkt dat die toekomstbestendig is.
“Pleeg geen roofbouw”, was altijd het pleidooi van haar ouders, en “geef je ogen altijd goed de kost”. Dat soort uitspraken blijven hangen. Dat “geef je ogen altijd goed de kost” heeft Josette héél letterlijk genomen. Ze kijkt trouwens niet alleen met haar ogen, maar ruikt ook aan de grond en voelt hoe kruimelig van structuur en droog of vochtig die is. Geregeld gaat ze op haar knieën in het gras, schraapt de grond een beetje om, onderzoekt wat voor beestjes ze tegenkomt, graaft een beetje verder en laat de grond door haar handen gaan. Ze bewondert dan de kruiden, en ziet dat ze gezond zijn. Eén van de blaarkoppen komt vandaag lekker tegen haar aan staan, dat kriebelt en ze duwt een beetje terug. Ze kan zich niet herinneren dat dit specifieke dier dit eerder heeft gedaan – ze is zeker in een aanhankelijke bui. Maar toch maar even voelen aan de horens, zou er iets zijn? Maar alles voelt goed, en even later ziet Josette het dier vreedzaam wat gras herkauwen. Ze gaat weer op haar knieën, en constateert tevreden dat er heel wat kruiden in haar gras staan. Géén strakke lappendeken van Engels raaigras hier. En geen Heermoes of Jacobs Kruiskruid te bespeuren! Ze heeft wat geëxperimenteerd, vorig jaar, door nieuwe kruiden te zaaien. Dat had te maken met het grondwaterpeil dat in overleg met het waterschap omhoog is gebracht. Ze was door de vernatting toch wat huiverig voor leverbot en maagdarmwormen. Vanwege de kosten en het risico op resistentie weigert ze chemische middelen te gebruiken tegen de parasieten. Vandaar de experimenten met kruiden. En verdorie, het werkt!
Continue reading
Rural Sociology Wageningen University 