‘We weten niet meer wat er in al die pakjes en zakjes zit maar voeden graag onze verbeelding met een geidealiseerd beeld van hoe ons voedsel groeit en geproduceerd wordt’, lees ik in één van de essays in Kost, nieuwe gezichten op eten. Daarvan vond ik recent een mooi voorbeeld. Want als een stier het lef heeft dwars door dat beeld te lopen ontstaat grote consternatie. De wildebras wist half november te ontspannen uit een slachthuis in Arnhem en stoof woest door de stad totdat hij verdoofd en gevangen werd.

Ot en Sien

Binnen no time had de stier een actiegroep die hem wilde redden. 41 landelijke en regionale krantebrichten later is de stier inderdaad geadopteerd door een ‘boerderij voor ontsnapte dieren’. Nog een paar kranteartikelen verder is hij toch afgemaakt. Hij bleek nog meer driftbuien te hebben en was als opstandige puber niet handhaafbaar.

Mary Douglas beschrijft in Purity and Danger mooi wat hier gebeurt met haar concept ‘anomaly’. Een abnormaliteit is een item dat niet binnen een gegeven serie of set past. Het is ‘matter out of place’. In ons verstedelijkte brein is de categorie ‘landbouwhuisdier’ aan het verdwijnen. We houden daarmee nog twee categorieen over, (huis)dier en vlees, nu volstrekt van elkaar gescheiden.

Zo gauw een normaliter anoniem landbouwhuisdier zichzelf zichtbaar maakt ontstaat een abnormale situatie. Als (huis)dier moet hij gered worden, de lapjes van zijn anonieme broertjes mogen op ons bord verschijnen als vlees.